Organizacja

Adaptacja jest bardzo ważna dla małych dzieci jak i rodziców.

Jako rodzic musisz być świadomy zmian w Twoim codziennym środowisku i ich wpływu na rozwój dziecka.

Powinna być przeprowadzona w sposób stopniowy i również zgodny z potrzebami dziecka.

Adaptacja polega na stopniowym przyzwyczajaniu dziecka do nowego otoczenia opiekunek, dzieci,  ciężko jest określić ile będzie trwał. Dla niektórych dzieci trwa on tydzień, dla innych pełna adaptacja zajmie nawet miesiąc czasu lub dłużej.

Rodzice powinni mieć na uwadze, iż rozpoczęcie uczęszczania dziecka do Klubu Malucha jest dla niego dużym wyzwaniem. 

Oczekiwanie od dziecka aby „szybko” przyzwyczaił się do nowego miejsca, osób a przede wszystkim do separacji od rodzica jest zbyt dużym wymaganiem.

Proponujemy okres adaptacyjny, w którym i rodzice i maluszki mają szansę zapoznania się z nowym środowiskiem. 

Rodzic, który będzie przyprowadzał dziecko do Motylka w czasie adaptacji proszony jest o pełną dyspozycyjność (w razie, gdyby była potrzeba odebrania dziecka wcześniej niż było zakładane).

Adaptacja zawsze rozpoczyna się od poniedziałku do piątku (tak, aby pierwsze dni adaptacji nie były podzielone weekendem). 

Nie zaczynamy Adaptacji w połowie tygodnia.

Okres adaptacyjny – co przeżywa moje dziecko?

Dziecko rozpoczynające uczęszczanie do klubu malucha zmierzyć się musi w początkowym okresie z wieloma trudnościami. Adaptacja jest dla niego wyzwaniem,  jednak większość dzieci z pomocą i zaangażowaniem swoich rodziców, przechodzą przez ten okres łagodnie i z sukcesem. 

Ogromnie ważna jest współpraca rodzica z opiekunami, ich zdecydowanie, zaufanie. Oddanie dziecka w opiekę klubu malucha to najczęściej trudna decyzja dla rodziców,  wiążąca się z ogromnym ładunkiem lęku o dziecko, o to czy będzie odpowiednio zaopiekowane, czy dostanie wystarczającą ilość uwagi i miłości. 

Trzeba pamiętać, iż w procesie separacji udział bierze nie tylko dziecko, ale także mama i tato. Jeżeli rodzice są gotowi pozwolić dziecku na odkrywanie świata, ono samo będzie na to gotowe. 

Maluszki będąc w synchronii emocjonalnej z rodzicami, wyczuwają ich lęk i niepokój. Jeżeli mama/tato przyprowadzając dziecko do klubu malucha są zdenerwowani i niepewni, maluszek wyczuwając to, sam będzie przelękniony i zaniepokojony, co spowoduje zamknięcie się na odkrywanie nowego środowiska i spowoduje ogromne trudności w adaptacji dziecka.

Obserwacja

Twój maluch jeszcze nie powie ci, co się dzieje w żłobku, z czym jest mu trudno, co mu szczególnie doskwiera. Dlatego musisz go uważnie obserwować. Ty znasz swoje dziecko najlepiej, rozumiesz je, wiesz, jak reaguje w różnych sytuacjach. Jeśli będziesz czujna, na pewno zorientujesz się, kiedy coś będzie rzeczywiście nie tak.

Odbierając dziecko, dokładnie wypytaj opiekunkę, jak minął dzień, czy po Twoim wyjściu maluch bawił się, był pogodny, czy też długo płakał, był rozdrażniony czy osowiały. Zapytaj ją, jak ocenia adaptację twojego synka czy córeczki. W końcu ma większe doświadczenie w tej kwestii i niejedno już widziała.

Jeśli zauważysz cokolwiek niepokojącego, porozmawiaj o tym z opiekunką, kierownikiem, innymi rodzicami, psychologiem. Lepiej od razu wszystko wyjaśnić.

Adaptacja

• Dziecko dużo łatwiej zaakceptuje żłobek, jeżeli zmiana będzie przebiegała stopniowo.

• Dziecko nie zaakceptuje sytuacji, która powoduje Twój lęk – pamiętaj o pozytywnym nastawieniu!

• Zapytaj o zasady adaptacji w Twoim żłobku i stosuj się do nich.

• Nie zostawiaj dziecka w żłobku na dłużej niż 6 godzin przez co najmniej 2 tygodnie.

• Nie przedłużaj pożegnania w szatni.

• Nie wymykaj się za plecami dziecka, zawsze się z nim pożegnaj !

• Nie mów dziecku, że zaraz wrócisz lub, że idziesz na chwilkę do sklepu! Zamiast tego określ czas w sposób, który dziecko zrozumie, np. „po śniadaniu”, „po II daniu”

• Nie wracaj i nie otwieraj ponownie drzwi sali, mimo że słyszysz płacz swojego dziecka. Wiemy, że jest to najtrudniejszy dla Ciebie moment, ale ponowne pokazanie się dziecku w tej sytuacji tylko wydłuży jego płacz.

• Nie przyprowadzaj dziecka do żłobka z zabawkami ani słodyczami. Pamiętaj, że mogą one zagrażać bezpieczeństwu innych – młodszych lub uczulonych dzieci.

Większość dzieci najpóźniej po kilku tygodniach przestaje płakać przy rozstaniach. Inne jednak długo traktują płacz czy smutną minę przy pożegnaniu jako rytuał. Najważniejsze, aby smutek kończył się szybko po zamknięciu drzwi (zapytaj o to opiekunkę po 3-4 tygodniach uczęszczania do placówki). Jeśli dziecko daje się łatwo pocieszyć „cioci” i przez resztę dnia jest pogodne, to nie ma powodu do niepokoju. Jeśli jednak mimo upływu tygodni nadal rozpacza przez większość dnia lub jest osowiałe i nic go nie zajmuje ani nie cieszy, należy skonsultować się ze żłobkowym psychologiem i wspólnie poszukać rozwiązania.

Pamiętaj, że twój niepokój udziela się dziecku. Spróbuj podejść do sprawy spokojnie. To znacznie ułatwi maluchowi adaptację. Żeby czuć się pewniej i bezpieczniej, porozmawiaj z opiekunkami, z dyrektorem, z rodzicami dzieci, które uczęszczały do żłobka w poprzednim roku.

Cieszymy się, że są Państwo z nami i zobowiązujemy się do stworzenia Państwa dziecku warunków i troski, jakich potrzebuje!